ഒരിക്കലും വാടാത്ത ജമന്തിപ്പൂക്കള്‍ ....
പ്രണയത്തിന്‍ നിലയ്ക്കാത്ത വേണുവൂതുന്ന
എന്‍ ഹൃദയത്തിന്‍ ഗന്ധര്‍വ്വ ഗായകന്‍.
ആഴങ്ങളില്‍ തലയുയര്‍ത്തുന്ന പച്ചക്കുന്നുകള്‍
തുടക്കത്തില്‍ നിന്നും ഒടുക്കതിലെത്താത്ത
മരുപ്പച്ചയില്‍ വിദൂരമാകുന്ന ജീവിത യാത്രകള്‍ .
ഒരു ചിത്രകഥയിലെ കുട്ടികളെപ്പോലെ,
വളരാതെ,വിട പറയാതെ എന്‍‌റെ മക്കള്‍.
ഒരിക്കലും പിരിയേണ്‌ടാത്ത പുണ്ണ്യ-
സൌഹൃദങ്ങളുടെ മഹേന്ദ്ര ജാലം.
ഒരിക്കലും പൂര്‍ത്തീകരിക്കാനാകാത്തഎന്‍‌റെ ഭ്രാന്തമായ കല്പ്പനകള്‍.....
എന്നാല്‍ നീ മാത്രം,
ഒരിക്കലും മാറ്റമില്ലാത്ത സ്‌നേഹത്തിന്‍‌റെയും
സത്യത്തിന്‍‌റെയും കനിവുള്ള വെളിച്ചമായി
നിന്‍‌റെ ജാലകം എനിക്കായി തുറന്നിട്ടിരിക്കുന്നു.
അതിലൂടെ നിന്‍‌റെ വെളിച്ചത്തിന്‍‌റെ നീരുറവ
എന്‍‌റെ ജീവനിലേക്ക് പ്രവഹിക്കുന്നു.
ആ അമൃതവര്‍ഷിണിയിലൂടെ
എന്‍‌റെ ജന്‍മം ഒരു അമര ഗീതമാകുന്നു
